Incorpóreum et corruptiónis ac matériæ expers,
Dei Verbum in nostram regiónem advénit,
quamquam ántea non procul áberat:
nulla enim pars
mundi illo umquam vácua fuit,
sed una cum suo Patre exsístens ómnia ubíque implébat.
sed una cum suo Patre exsístens ómnia ubíque implébat.
Venit vero sua erga nos benignitáte,
et
quátenus sese palam nobis exhíbuit.
Nostri ipse géneris et infirmitátis
misértus,
nostráque motus corruptióne,
nec mortem in nobis dominári ferens,
nec mortem in nobis dominári ferens,
ne scílicet quod factum fúerat períret,
suíque Patris in
hómine formándo opus vanum fíeret,
sibi ipsi corpus accépit, idque nostri non dissímile;
nec enim esse tantum in córpore, vel solum apparére vóluit.
Nam, si tantum apparére voluísset,
sibi ipsi corpus accépit, idque nostri non dissímile;
nec enim esse tantum in córpore, vel solum apparére vóluit.
Nam, si tantum apparére voluísset,
potuísset sane áliud præstántius corpus assúmere;
verum nostrum corpus accépit.
Sibi in Vírgine templum, corpus scílicet, exstrúxit,
illúdque tamquam instruméntum sibi próprium fecit,
in quo se
notum fáceret et habitáret:
sic ergo símili córpore e nostris accépto,
sic ergo símili córpore e nostris accépto,
quia omnes mortis corruptióni subiécti erant,
illud, pro ómnibus morti tráditum,
illud, pro ómnibus morti tráditum,
Patri summa cum benignitáte óbtulit;
cum, ut ómnibus in ipso moriéntibus
cum, ut ómnibus in ipso moriéntibus
lex de corruptióne contra hómines lata solverétur,
útpote quæ
in domínico córpore suam vim complevísset,
nec proínde locum ámplius advérsus símiles hómines habéret;
tum, ut hómines, in corruptiónem revérsos,
nec proínde locum ámplius advérsus símiles hómines habéret;
tum, ut hómines, in corruptiónem revérsos,
íterum incorrúptos rédderet,
atque a morte ad vitam revocáret,
córpore quod sibi assúmpserat et resurrectiónis grátia
atque a morte ad vitam revocáret,
córpore quod sibi assúmpserat et resurrectiónis grátia
mortem ab eis,
non secus ac stípula ab igne consúmitur,
non secus ac stípula ab igne consúmitur,
pénitus ámovens.
Idcírco corpus quod mori posset sibi assúmpsit,
ut illud, Verbi ómnium prǽsidis factum párticeps,
morti pro ómnibus satis esset,
atque, propter Verbum in se hábitans, incorrúptum permanéret,
ac dénique in pósterum corrúptio
atque, propter Verbum in se hábitans, incorrúptum permanéret,
ac dénique in pósterum corrúptio
resurrectiónis
grátia ab ómnibus discéderet.
Hinc corpus, quod sibi ipse accépit,
velut hóstiam et víctimam omni puram mácula morti offeréndo,
mortem statim ab ómnibus simílibus,
suo pro áliis
obláto, propulsávit.
Sic enim Dei Verbum,
supérius ómnibus
exsístens,
suum templum et corpóreum instruméntum
suum templum et corpóreum instruméntum
pro ómnibus, uti dicébat, devovéndo et
offeréndo,
id quod debebátur in morte solvit,
atque ita, ómnibus per símile
corpus coniúnctus,
incorrúptus Dei Fílius
omnes resurrectiónis promissióne
omnes resurrectiónis promissióne
incorrúptos iure
et mérito réddidit.
Ipsa síquidem mortis corrúptio
nullam iam
vim advérsus hómines habet
ob Verbum, quod in illis per unum corpus hábitat.
ob Verbum, quod in illis per unum corpus hábitat.
Ex Oratiónibus sancti Athanásii epíscopi, De incarnatione Verbi,
Ad Officium lectionis in memoria S. Athanasii, Episcopi et Ecclesiae Doctoris