-->

ORDINARIA FLORILEGII

Ad crucem Cum rosarii cruce osculata labia primo sibi signant signo crucis, deinde frontem et pectus, ad invocationem praesentis inter p...

Dominica post Epiphaniam
IN BAPTISMATE DOMINI
FESTUM

Virgínei fontis úterum cæléstis Spíritus

arcána lúminis sui admixtióne fecúndat 

Duos hómines beátus Apóstolus rétulit 
humáno géneri dedísse princípium, 
Adam vidélicet et Christum: 
duos hómines pares córpore, sed mérito díspares; 
compáge membrórum tota veritáte persímiles, 
sed ipso sui princípio tota dissímiles veritáte. 

Factus est, inquit, primus homo Adam in ánimam vivéntem; 
novíssimus Adam in spíritum vivificántem.
Ille primus ab isto novíssimo factus est, 
a quo est et ánimam consecútus, ut víveret; 
hic est ipso se figurátus auctóre, 
qui vitam non exspectáret ab áltero, 
sed ipse vitam solus ómnibus largirétur; 
ille vilíssimo plasmátur ex limo, 
ex útero pretióso Vírginis hic procédit; 
in illo terra mutátur in carnem, 
in isto caro promovétur in Deum.

Et quid plura? Hic est Adam, 
qui suam tunc in illo cum fíngeret imáginem collocávit. 
Hinc est quod eius et persónam suscépit, et nomen recépit, 
ne sibi, quod ad suam imáginem fécerat, deperíret. 
Primus Adam, novíssimus Adam; 
ille primus habet inítium, hic novíssimus non habet finem. 
Quia hic novíssimus vere ipse est primus, ipso dicénte: 
Ego primus et ego novíssimus.

Ego sum primus, id est sine inítio.

Ego novíssimus, útique sine fine.
Sed non prius, inquit, quod spiritále est,
sed quod animále, deínde quod spiritále.
Prius útique terra quam fructus;
sed non tam pretiósa terra quam fructus;
illa gémitus éxigit et labóres, 
hic substántiam largítur et vitam.
Mérito Prophéta de tali fructu gloriátur, dicens:
Terra nostra dedit fructum suum.
Quem fructum? Illum nempe de quo álibi dicit:
De fructu ventris tui ponam super sedem tuam.

Primus homo, ait, de terra terrénus;
secúndus homo de cælo cæléstis
Qualis terrénus, tales et terréni; 
et qualis cæléstis, tales et cæléstes. 
Quemádmodum non nati táliter, tales póterunt inveníri, 
non manéndo quod nati sunt, sed quod renáti sunt permanéndo?
 
Hinc est, fratres, quod virgínei fontis úterum cæléstis Spíritus 
arcána lúminis sui admixtióne fecúndat, 
ut quos orígo limósæ stirpis profúderat sub mísera condicióne terrénos, 
cæléstes páriat, et ad similitúdinem sui perdúcat auctóris. 
Ergo iam renáti, iam reformáti ad nostri imáginem Creatóris, 
quod prǽcipit Apóstolus impleámus: 
Igitur sicut portávimus imáginem terréni, 
portémus et imáginem cæléstis.

Ad instar nostri Dómini, sicut díximus, iam renáti, 
quos útique Deus adoptávit in fílios, 
imáginem totam tota similitúdine nostri portémus auctóris: 
non maiestáte qua solus est, 
sed innocéntia, simplicitáte, mansuetúdine, 
patiéntia, humilitáte, misericórdia, concórdia, 
qua dignátus est nobis fíeri et esse commúnis.
 
Ex Sermónibus sancti Petri Chrysólogi epíscopi,
Officium lectionis, Sabbato XXIX Temporis per annum